حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند :

آیا می پنداری که خداوند متعال ، روزی را بالاتر و بهتر از غدیر آفریده است ؟

والله این چنین نیست........والله این چنین نیست !

حضرت امام رضا به نقل از حضرت امام صادق ( علیهما السلام ) فرمودند :

عید غدیر در آسمان ها ، مشهورتر از زمین است .

عید ست ، ولی عید خداوند قدیر ست

عیدی ست که پیغمبر اسلام ، بشیر ست

عید ی ست که حیدر به همه خلق امیر ست

عیدی ست که بر جان عدو ، نار صعیر ست

این عید ، نه نوروز ، نه خرداد ، نه تیر ست

این عید غدیر ست ، غدیر ست ، غدیرست

منبر زجهاز شتران ، حکم ز داور

داننده و گوینده ی آن حکم ، پیمبر

عنوان سخن : " رهبری ساقی کوثر "

شمشیر خدا ، شیر خدا ، فاتح خیبر

کای خلق بدانید همه : تا صف محشر

از ابیض و از اسود و از اصفر و احمر

هر کس که منم بر وی و بر نفس وی اولی

او راست " علی " ، ابن عمم ، رهبر و مولی

خدایا به ما توان توفیق ده تا در مسیری که مولا برایمان ترسیم کرده پایدار و استوار قدم برداریم و ما را به واسطه پیمودن راه  امامت عزت بخش که عزت همه به دست توست

عید قربان که پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت) و مشعر (محل آگاهی و شعور) و منا (سرزمین آرزوها، رسیدن به عشق) فرا مى رسد، عید رهایى از تعلقات است. رهایى از هر آنچه غیرخدایى است. در این روز حج گزار، اسماعیل وجودش را، یعنى هر آنچه بدان دلبستگى دنیوى پیدا کرده قربانى مى کند تا سبکبال شود.

روز عرفه روز خدا وامام حسین علیه السلام

شهادت امام محمد باقر (ع)را به محضر امام عصر (عج)وتمام پیروان آن حضرت تسلیت میگوییم

نام مبارک امام پنجم محمد بود . لقب آن حضرت باقر یا باقرالعلوم است ،بدین جهت که : دریای دانش را شکافت و اسرار علوم را آشکارا ساخت . القاب دیگری مانند شاکر و صابر و هادی نیز برای آن حضرت ذکر کرده اند که هریک باز گوینده صفتی از صفات آن امام بزرگوار بوده است .
کنیه امام " ابوجعفر " بود . مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی ( ع ) است . بنابراین نسبت آن حضرت از طرف مادر به سبط اکبر حضرت امام حسن ( ع ) و از سوی پدر به امام حسین ( ع ) می رسید . پدرش حضرت سیدالساجدین ، امام زین العابدین ، علی بن الحسین ( ع ) است .
تولد حضرت باقر ( ع ) در روز جمعه سوم ماه صفر سال 57هجری در مدینه اتفاق افتاد . در واقعه جانگداز کربلا همراه پدر و در کنار جدش حضرت سید الشهداء کودکی بود که به چهارمین بهار زندگیش نزدیک می شد .
دوران امامت امام محمد باقر ( ع ) از سال 95هجری که سال درگذشت امام زین العابدین ( ع ) است آغاز شد و تا سال 114ه . یعنی مدت 19سال و چند ماه ادامه داشته است .

مسموم شدن امام باقر(علیه السلام)
آنچه مسلم است این است که امام باقر( علیه السلام) با طرح مرموز ومخفیانه هشام بن عبدالملک ، مسموم شد وبه شهادت رسید، ولی عامل وچگونگی آن به روشنی مشخص نیست .
بعضی می نویسند: ابراهیم بن ولید بن یزید بن عبدالملک ( پسر برادر زاده هشام) آن حضرت را مسموم کرد  
وبعضی می نویسند : زید بن حسن به دستورهشام ، زهر را به زین اسب مالید واسب را به حضور امام باقر( علیه السلام) آورد، واصرار کرد که آن حضرت برآن سوار گردد ، آن حضرت ناگزیر بر آن سوار شد وآن زهر دربدن او اثر کرد ، به گونه ای که رانهایش متورم شد وسه روز به سختی در بستر بیماری افتاد وسرانجام به شهادت رسید .
آن حضرت ساعات آخر عمر  خود را با کفنهایی که  که باآن احرام بجا آورده بود مشخص نمود  
ازکف برفت صبر و نماندش دگر قرار
دین شد تهی زمخزن اسرارکردگار
ازضعف برجبین منیرش عرق نشست
ارکان پنجمین امامت زهم شکست
گاهی زبان به ذکر حق وگه شدی به هوش
ازدل کشیده آه شرربار وشد خموش

یا مهدی ( عج ) گل پونه مهربانم ، جمعه که می شود قاصدکهای یادت پرواز در وادی حضور تو را می خواهند و این دل من همچون طفلی ناصبور بهانه تو را می گیرد و تو را می جوید ، در این شور عارفانه ندبه کنان سر سجود و دل سجود می خوانم الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد نبیه و آله و سلم تسلیما ، شوری به پا می شود و دل به ضیافت خدا دعوت می شود و با این بقیه الله باران عاطفه شروع به باریدن می کند و مرا غرق در نیاز و حسرت ندیدنت می کند ، اکنون در این بارش من هم باران می شوم و در نگاه پر بهانه ام کنار پنجره انتظار در اندیشه انتقام سرخ عاشورائیت به احترام دل بارانیت بر روی نیلوفرهای آبی ایمان خواهم بارید .
ای فرزند یاسین در این اندیشه ام سیر می کنم که چگونه حرف دلم را در این ظلمتگه فتنه ها برایت باز گویم ، در فریبستانی که آقای من فقط و فقط حضور سبز تو را می طلبد و در انتظار قدوم مهتابیت بی تاب و سرگشته است . اینک دمی با من بیا ، باغ حماسه ها را بنگر که همه شکسته از فراق تو به دنبال صدای مهربانت تکیه گاه می جویند به نیلوفرهای خسته عدالت بنگر که نوای اللهم عجل لولیک الفرج را چه ناشکیب سر می دهند .
یا اباصالح ( عج ) بیا تا تمامی کسانی که در نبودنت و نیامدنت به من طعنه زدند و مرام مرا به سخره گرفتند سرافکنده و شرمنده شوند اما تو بدان که من نیز دست از انتظار نخواهیم کشید و آن قدر سر بر رکوع و سجود می برم و به جان تو عزیزم دعا می کنم که بیایی و به این مجنون سرگشته افتخار بوسیدن خاک قدومت را بدهی ، کاش می دانستم کجایی تا اسپند به دست جاده سبز ردپایت را با اطلسی های دلداده یادت آذین می کردم و با گلهای محمدی که هر بهار در باغ زندگیم به امید وصالت شکوفا می شود را فرش راهت کنم .
مهدی ( عج ) جان بیا تا عدالت عقدهای دلش را برایت باز گوید و از تلخی دوریت حکایت کند و تو خوب می دانی که امید هر روز من و انیس نهانخانه دل شکسته ام هستی .
یا اباصالح ( عج ) خدا کند که بیایی و با 313 یار آسمانی ریشه فاسقان را از دیار خدا بر کنی، خدا کند که بیایی و فتنه های اوج گرفته و دلهای به تنگ آمده را بنگری ، خدا کند که بیایی و زنبق های عاشق را بیش از بیش منتظر نگذاری و شوره زار قلبها را با گوشه چشمی بنوازی .
سحرگاهان که ناقوس کلیسای قلبم به عشق تو یار سفر کرده ام به صدا در می آید و چشمانم همچون دو کبوتر شکسته بال به دور دستها خیره می شوند تا موسیقی آمدنت را تمامی بلبلان با ذکر صلوات نوید دهند و با همه تار و پود روحم با سجود عشق بر سر سجاده انتظار به امید روزی بنشینم که در میخانه وصل با جرعه ای از جام نگاهت سیرابم گردانی .
در روزترین روزها که عهد عشق با تو مهدی ( عج ) جان بستم و عقد بیعت خود را با تو جان و دل لبیک گفتم بدان که هرگز دست از عهد و بیعت خود برنخواهیم کشید و تا روز حشر مهر پایبندی بر آن خواهم زد و آن را همچون طوقی از جنس نور بر گردن خواهم آویخت و اکنون در عصر غیبت عهدنامه ام را در زلال چشمانم خواهم شست تا ضیافت شفاف آینه را پذیرا باشی